Sælt veri fólkið!

Ég hef, samkvæmt beiðni frá lesendum, verið að tína til lesefni sem komið gæti að gagni við að komast að því hversu alvarlegt ástand gróðurhulu landsins er. Þeir vilja sem sagt sönnunargögn fyrir staðhæfingum mínum. Hér kemur enn ein ábendingin.

Lítil bók sem heitir "Að lesa landið" eftir Ólaf Arnalds. Tek hér smá klausu úr inngangi hennar. Þar segir m.a. " Ástand íslenskra vistkerfa er víða bágborið. Landkostum hefur hnignað og geigvænlegt jarðvegsrof á sér stað. Afleiðingin er m.a. víðáttumiklar auðnir, sem eru einsdæmi í heiminum miðað við það loftslag sem er í landinu."

Þar segir líka í ávarpi frú Vigdísar Finnbogadóttur, fyrverandi forseta m.a. "Við teljum sjálfsagt að allir kunni að lesa á bók. En við þurfum ekki síður að kunna að lesa landið.  Að vísu eru ummerki um hnignun landgæða víða augljós, en annars staðar  eru þau dulin ólæsum augum."

Þessi bók kennir okkur sem sagt að lesa landið. Skilja hvað er eðlilegt og hvað óeðlilegt ástand gróðurþekjunnar sem eftir er.  Þessi bók er svo handhæg og góð að hún ætti heima í öllum skólum landsins, frá fyrsta bekk upp í háskóla. Ég legg til að öll stórfyrirtæki landsins gefi hana í jólagjöf á næstu jólum eða seinna. Sjálfsagt þyrfti að panta hana í tíma til að tryggja að nógu mörg eintök væru til staðar.

Ef ég hangi eitthvað lengur hér á netgreinum mun ég finna fleiri rit eða ritgerðir að glugga í.

Bestu kveðjur,

Margrét

Þessa grein skrifaði ég 2004 og er hún enn í fullu gildi 

Til varnar  lupinus nootkatensis og fleiri  útlendingum

1. Vistkerfi eins og það var við landnám, þegar gróður þakti 75% af landinu og skógur um 30- 40% af gróðurhulunni?
2. Eða vistkerfi eins og það er í dag, þegar gróðurhulan er aðeins 25 % af því og skógur um 1%-2% af gróðurhulunni?

      Já, alltaf er hann Guðni Ágústsson að afsaka fjárútlát þessarar skattpíndu þjóðar til landbúnaðarins. Nú síðast í Blaðinu í dag, 4.11. 2006

Í þessari grein hældist hann yfir för sinni og fleiri manna til Bandaríkjanna (á okkar kostnað), og dásemdum íslenskra landúnaðarafurða, þar í búð. Ég hef svo sem ekkert út á gæði þessara vara að setja, nota sjálf ekki mjólkurafurðir lengur (svona 98%) af ótta við hið  kröftuga vaxtarhormón, sem ég trúi að auki líka vöxt krabbameinsfruma,  en borða lambakjötið af og til, þó æ sjaldnar eftir að ég tók upp nýja stefnu í matarvali. En það sem ég sé eftir, er að vera að fórna okkar fátæklega háfjallagróðri í kjötframleiðslu til útflutnings í stórum stíl. Hvað með þessa útlendinga sem vilja hafa allt upp á borðinu í sambandi við framleiðsluna; dýravernd, hreinleika og fleira? Hvað með GRÓÐURVERND? Myndu þeir ekki missa  matarlystina  á kjötinu því arna, þessir réttlætismenn guðs í henni Ameríku, ef þeirr vissu hverju við værum að fórna?  Ha?  Ég segi, hingað og ekki lengra. Það er miklu meira en  nóg að framleiða  kindakjöt ofan í okkur og gesti okkar og ekki skrokk til viðbótar...................nema hann komi úr beitarhólfi.

      Þá að kúnum. GÁ dásamar afurðirnar þeirra, sérstaklega litinn á smjörinu, hann sé svo flottur. Auk þess miklast hann yfir verði á skyri í fínu búðinni (sjálfsagt flutningskostnaður, tollar, aðflutningsgjöld og skattar),  í samanburði við það sem við borgum hér. Hrædd er ég um, að það háa verð skili sér nú ekki til bænda hér og sá góði maður gleymir að við höfum borgað okkar skyr tvisvar. Fyrst með beingreiðslum og svo við búðarborðið. Ekki þekki ég til verksmiðjukúa, GÁ lætur í veðri vaka að þær éti hvorki gras né hey, en ég veit  að allar aðrar kýr í heiminum bíta gras eins og þær íslensku og það mikið, mikið lengur á ári, vegna hagstæðs veðurs. Og þær fá að sjálfsögðu hey yfir köldustu vetrarmánuðina, bara miklu, miklu skemur en þær íslensku. Líka kornfóður, eins og íslensku kýrnar. “Útlenskt og eitrað”, eins og sumir segja.

      Það að basla enn við að reyna að selja þessar blessaðar landbúnaðarvörur til útlanda er ekkert nema kostnaður fyir skattgreiðendur og ég hef aldrei heyrt að bændur hafi grætt á þessu.

      Nei, nú er komið nóg af óþarfa fjárútlátum í  kindur og kýr. Snúum okkur heldur að því að nota peningana í afmælisgjöf til Landgræðslunnar á næsta ári, þega hún fagnar 100 ára afmæli. Allir landsmenn myndu græða á því , ekki hvað síst,  bændur.

Margrét Jónsdóttir

Aðstoðarmaður húsamálara

      Nú er enn einn styrkurinn til sauðfjárbænda í höfn. Enn eitt óréttlætið. Og ekki bara óréttlæti að hygla svona að einni stétt atvinnurekenda, heldur líka það, að við erum  jafnframt að BORGA  með  áframhaldandi OFBEIT á fátæklegum gróðri landsins.  Og hver er svo afsökunin? Jú, að aðrar þjóðir borgi líka með sínum landbúnaði. En  ekki er nefnt að það er hjá langflestum þjóðum aðeins bara brotabrot af þeirri upphæð sem við borgum með okkar óskynsamlegu kjötframleiðslu. Auk þess segir landbúnaðarráðherrann að “allir” Íslendingar séu “sáttir” við þetta, því lömbin séu svo krúttleg á vorin og svo sé svo gasalega gaman í göngum og réttum á haustin.  Þvílík aulafyndni. Og hvað gerum við? Jú drepumst úr hlátri fyrir framan sjónvarpið og segjum”, ó Guð, hann Guðni er svo skemmtilegur, hann er eins og besti trúður, við verðum að fá hann sem skemmtikraft á næsta þorrabóti”. Svo gleymum við þessu, því við erum svo vön að láta valta yfir okkur. Og hvað  munar okkur svo sem um nokkra skitna milljarða í viðbót til að  þessir ræflar af gróðri sem eftir eru á afréttum hverfi með öllu er fram líða stundir.

      Fyrverandi forseti, frú  Vigdís Finnbogadóttir, hefur miklar áhyggjur af dómi afkomenda okkar í framtíðinni, ÞEGAR við VERÐUM  búin að skera landið út og suður með veituskurðum. Þessi ágæta kona skal bara vita það að við erum nú þegar með dóminn á bakinu. Við erum  fyrir löngu búin að eyðileggja landið. Fyrir utan allar  hinar sundurskornu  jarðir bænda þvers og kruss um landið er gróðurinn sem einu sinni þakti það, nú bæði lítill og gauðrifinn. Þetta okkar svokallaða “ósnortna” og “óspillta” land sem er svo “einstakt” í okkar blindu augum, var þegar orðin stærsta manngerða eyðimörk í Evrópu fyrir 100 árum. Og ástandið versnar stöðugt þrátt fyrir mikinn dugnað Landgræðslunnar í hinni vonlitlu baráttu við eyðimörkina í þessa heilu öld sem liðin er síðan þá.

      Nú langar mig til að leggja nokkrar spurningar fyrir stjórnmálamenn sem vonast eftir atkvæði mínu í vor.

1. Hefur flokkur ykkar kynnt sér ástand gróðurs í landinu?
2. Hefur hann áhyggjur af því að við landnám þakti gróður um 75% af landinu en núna aðeins um 25%?
3. Veit flokkurinn að þessar 25% eru gatslitnar? Aðeins um 4-5% eru alveg heilar. Engar áhyggjur?
4. Segjum að flokkurinn hafi áhyggjur af þessari stærstu manngerðu eyðimörk í heimi, hvað hyggst hann gera til að endurheimta horfinn gróður og jarðveg? Ég veit ALLT um það hvað  gert er í dag, en það er einfaldlega  allt of lítið og sumt kolrangt (óheft beit um allt land).
5. Hefur flokkurinn heyrt talað um beitarhólf?
6. Hefur flokkurinn hugleitt að friða allt kjarr sem eftir er í landinu?
7. Hefur flokknum aldrei dottið í hug að afnema þessar óréttlátu beingreiðslur en nota heldur peningina í eitthvað annað, svo sem eins og enn meiri stuðning við uppgræðslu á nöktum heimamelum, enn meiri skógrækt , enn meiri landgræðslu í eyðimörkum, til að fylla upp í skurði, eða í girðingar fyrir beitarhólf? Eða bara jafnvel í tvöföldun vega? Það mundi jú vernda lífið á landsbyggðinni, ekki satt?
8. Finnst flokknum eðlilegt að mismuna svona atvinnurekendum í landinu?
9. Ef flokkurinn kemst í stjórn á næsta kjörtímabili, hvað ætlar hann að gefa Landgræðslunni í 100 ára afmælisgjöf?

Kæru landsmenn! Vaknið nú upp af ykkar þyrnirósarsvefni og skoðið landið okkar í nýju ljósi. Eruð þið sáttir við allar þessar eyðimerkur, allan þennan jarðveg sem fýkur árlega út í hafsauga, alla þessa hálfberu mela og alla þessa sundurtættu gróðurhulu?

Ef þið látið ekki í ykkur heyra verða engar breytingar til batnaðar.

Margrét Jónsdóttir

Aðstoðarmaður húsamálara